Kuc feliński – polska populacja rasowa koni w typie kuca wierzchowego wyhodowanego w Lublinie przez pracowników Uniwersytetu Przyrodniczego w Lublinie (dawniej Akademia Rolnicza w Lublinie).
Nazwa rasy pochodzi od miejsca wyhodowania pierwszych przedstawicieli rasy – Gospodarstwa Doświadczalnego Uniwersytetu Przyrodniczego w Lublinie
Koń fryzyjski (tzw. fryz) – rasa koni zimnokrwistych[1] pochodząca z historycznej krainy Fryzji (w dzisiejszej Holandii). Charakterystyczną cechą tych koni jest ich zazwyczaj kare (rzadziej skarogniade) umaszczenie, bujna grzywa, ogon i szczotki pęcinowe oraz wysokie i efektowne chody.
W swojej ojczyźnie curly horse zwane są american bashkir curly horse. Ich włosy okrywowe są w zimie kręcone, podobnie jak w uszach oraz na nogach. Natomiast skóra wydziela bardzo dużo łoju. Najprawdopodobniej rasa pochodzi od rosyjskich koni baszkirskich. Owłosienie tych koni nie jest więc skutkiem przystosowania się do ekstremalnych (rosyjskich) mrozów, lecz mutacją. Nie jest wyjaśnione, w jaki sposób curly dotarły do Ameryki i jak doszło do powstania rasy. Być może ich przodkami były konie berberyjskie z kręconą sierścią, które przypłynęły do Nowego Świata razem z Hiszpanami.
Konie arabskie - czystej krwi arabskiej to najstarsza i bezapelacyjnie najpiękniejsza rasa koni na świecie. Koń arabski wywarł największy wpływ na kształtowanie populacji koni na całym świecie. Przykładem jest m.in. koń pełnej krwi angielskiej, który przewyższa go rozmiarami i szybkością. Ciągle jednak to araba uznaje się za najbardziej wytrwałą i wytrzymałą rasę.
Ta stara rasa, wywodząca się od koni arabskich, berberyjskich i prymitywnych koni Sorraia, została wyhodowana na terenie Hiszpanii w Andaluzji. Miała duży wpływ na powstanie wielu ras koni w Europie (lipicańska, fryderyksborska, neapolitańska, fryzyjska) oraz w Ameryce (Crillo, Pasofino, mustang, koń peruwiański, Appalloosa). Od renesansu aż do rewolucji francuskiej zwierzęta te wykorzystywano do pokazów na dworach. W póxniejszym kresie straciły na popularności. Czyste rasowo konie przetrwały do dziś dzięki zakonnikom z klasztoru w Jerez de la Frontera. Dziś mają wielu propagatorów. Księga stadna istnieje od 1912r.
Osiągają wysokość w kłębie 155-162cm. Charakteryzują się dużą urodą, eleganckimi chodami, są skochne, łatwo się uczą, nadają się znakomicie do jazdy rekreacyjnej. Mają mocną budowę, suchą, szlachetną głowę i szerokie czoło, łopatke długą i skośnoą, zad zaokrąglony, dobrze umięśniony, ogon nisko osadzony, nogi w średniej długości. Grzywa, grzywka i ogon są długie i obficie owłosione. Najczęściej zwierzęta te mają umaszczenie siwe, rzadziej bułane i kare.
Koie achał - tekińskie to najprawdopodobniej najstarsza rasa koni udomowiona przez człowieka. Swoją nazwę zawdzięczają turkmeńskiemu plemieniu nomadów. Przez wiele lat konie tej rasy były wykorzystywane przez jazdę turkmeńską, co wpłynęło na ich selekcję. Konie achał - tekińskie to świetni skoczkowie (mają lekkie i energiczne chody).
Lusitano ( koń luzytański ) – jest to jedna z gorącokrwistych ras konia domowego pochodząca z terenów Ribatejo i Alentejo w Portugalii. Lusitano to konie paradne, użytkowane w Wyższej Szkole Jazdy oraz w walkach z bykiem; podobne do koni andaluzyjskich. Bardzo znanym koniem luzytańskim był Novilheiro, który zdobywał nagrody w zawodach skoków przez przeszkody najwyższej klasy, pod słynnym jeźdźcem Johnem Whitakerem.Konie lutyzańskie pochodzą od kuca Sorraia. Na skutek inwazji Maurów na Hiszpanię, rodzime konie połączyły się z krwią koni berberyjskich dosiadanych przez zbrojnych z Afryki Północnej. Przodkowie obecnych lusitano, jak i koni andaluzyjskich, nazywani byli dzianetami.Konie o profilu garbonosym, co wyraźnie odróżnia je od koni andaluzyjskich. Szyja jest „łabędzia”, łopatki dobrze zbudowane. Muskularny, ścięty zad umożliwia przeniesienie ciężaru konia na nogi tylne, co jest wymaganiem wyższej szkoły jazdy. Kończyny dosyć długie; suche i mocne. Wysokość w kłebie 150-160 cm. Występują wszystkie maści podstawowe, z przewagą siwej, gniadej i bułanej.
Konie angielskie, to najcenniejsi przedstawiciele ras końskich, wyróżniający się wyjątkową szybkością. Powstanie tej rasy to efekt skrzyżowania arabów z importu z miejscowymi końmi, do którego doszło na przełomie XVII i XVIII wieku.
Quarter Horse - rasa konia o bardzo dobrym, atletycznym umięśnieniu. Delikatna, o klinowatym kształcie głowa, małe uszy i duże oczy. Szyja prosta, nisko osadzona ze skąpą grzywą. Łopatki długie. Kłąb szeroki średnio zarysowany. Grzbiet mocny, klatka piersiowa głęboka i szeroka. Zad ścięty, długi, obficie umięśniony. Ogon osadzony nisko o skąpym owłosieniu. Kończyny mocne i suche, kopyta małe bez szczotek. Chody płaskie, galop niezwykle szybki na krótkich odcinkach. Duża zwrotność i wytrzymałość. Są to konie pojętne w szkoleniu i pracy. Występują wszystkie maści podstawowe. Osiągają wysokość 148 - 155 cm.
Amerykańskie mustangi
Konie prawdopodobnie rozwinęły się na obszarze Ameryki Północnej, skąd zniknęły na okres kilku milionów lat, aby ponownie pojawić się na początku XVI wieku, gdy hiszpański konkwistador Fernando Cortez wylądował w Meksyku z jedenastoma ogierami, pięcioma klaczami i jednym źrebięciem.
Konie przywiezione przez Corteza były zwierzętami, które służyły Maurom z Afryki w udanych podbojach szerzących islam, czyli były rasy andaluzyjskiej oraz mustangi hiszpańskie. Fakt, że konie te nie tylko przeżyły ciężką podróż przez ocean, ale i na lądzie zdołały przebyć dziewicze pustkowia, dźwigając ciężary sięgające 1/4 ich wagi, świadczy o ich wyjątkowej sile i wytrzymałości. Konkwistadorzy szybko założyli hacjendy i rancza w celu rozwinięcia hodowli tak "dobrych" koni. Był to początek dzisiejszych mustangów. Nazwa "mustang" pochodzi od hiszpańskiego słowa mestango, co oznacza dzikość.
Istnieje przekonanie, że mustangi były wierzchowcami Indian na preriach i Południowym Zachodzie. Początkowo Indianie bali się koni, których nigdy wcześniej nie widzieli - zwierząt, które jako jedyne pozwalały się dosiadać. Jednak szybko się to zmieniło i Indianie szybko zaczęli sobie przywłaszczać konie, które były przydatne im podczas polowań i bitew oraz podkreślały wysoki status wojownika.
Indianie z terenów równikowych byli bez wątpienia wspaniałymi jeźdźcami, ale również byli ludźmi wiodącymi prosty tryb życia i nieuważnymi opiekunami końskich stad. W rezultacie liczne konie uciekły na wolność. W niedługim czasie mustangi rozprzestrzeniły się na obszarze obecnych jedenastu stanów USA.
Powrót na wolność hiszpańskiemu mustangowi nie stwarzał problemu, gdyż ich przodek żył i rozmnażał się na wolności, na obszarach pustynnych, dlatego przyzwyczajony był do niedostatku pożywienia i wody. Dlatego mustangi potrafią sobie dobrze radzić w takim środowisku. Konie te potrafią wędrować przez kilka dni bez wody i pożywienia w pustynnych warunkach, żując jedynie kolczaste owoce kaktusów, aby mieć choć odrobinę wody.
Dzisiejszy mustang nie przypomina zbytnio swego hiszpańskiego przodka. Hiszpański mustang to piękne,majestatyczne zwierzę, o mocnych kościach, szerokiej piersi i pięknej sylwetce. Jego wygląd zmienił się po to by koń ten łatwiej dawał sobie rady w pustynnym klimacie. Stracił nieco na elegancji, stał się niski, a często nawet wychudzony. Sierść jego może być dowolnej maści, lecz niewątpliwie najwspanialsze są mustangi srokate i łaciate, tak bardzo lubiane przez Indian.
Shire horse to rasa koni, pochodzących z Wielkiej Brytanii.
Są to wielkie zimnokrwiste konie, jedne z najcięższych, oraz największych koni świata.W ich ojczyźnie można je spotkać nawet jako konie wierzchowne, co wynika z tradycji angielskiego rycerstwa.
HISTORIA
W średniowieczu Anglia była ośrodkiem kultury rycerskiej. Rycerze potrzebowali mocnych koni. których widok mógłby trwożyć wrogów. Za największe zwierzęta płacono największe pieniądze. Dążąc do ideau, hodowcy z wielkim trudem wyhodowali konia dużego i ciężkiego, ale harmonijnie zbudowanego i bardziej nadającego się pod wierzch niż większość koni zimnokrwistych. Tak powstała rasa Shire.
W XIX wieku znalazły naoe zastosowania w komunikacji miejskiej: ciagnęły pierwsze tramwaje konne na Wyspach Brytyjskich. Dziś shire"y są hodowane i utrzymywane przez miłośników rasy.
Opis konia:
Charakteryzuje go poprawna głowa na muskularnej szyi wysoko osadzonej na łopatkach.Koń posiada szeroką klatkę piersiową i nie zwykle, rzadko spotykany, płaski zad.Na którym ma wysoko osadzony ogon.Posiada także bardzo eleganckie nogi.Konia użytkuje się wszechstronnie lecz najczęściej możemy go spotkać na arenach pokazowych.Gdzie prezentuje się w stępie, kłusie i skróconym galopie, robiąc wrażenie przesadnie akcentowaną akcją.Te które potrafią poruszać się pięcioma chodami dodają do pokazu delikatny, wolny ruch czterotaktowy oraz efektowną akcją na maksymalnej szybkości zwaną rack.Rasa powstała w XIX wieku w stanie Kentucky.Koń jest niezwykle efektowny oraz szybki, szybkość wynika z domieszki krwi koni pełnej krwi angielskiej i morganów.
Komentarze